زنگ زدم تولدش رو تبریک بگم دلم می خواست خیلی چیزها بهش بگم اما نمی شد وقت نبود باید می رفتم چون استاد تو کلاس بود و درس رو شروع کرده بود، دلم می خواست بهش بگم نمی دونی چقدر دلم می خواست الان همین لحظه کنارت بودم، دلم می خواست بهش بگم نمی دونی چقدر خوشحالم و خدا رو شکر...می کنم که به دنیا اومدی و شدی بابای من...می خواستم بهش بگم می دونی بابا هر قدر که زمان می گذره و هر قدر که من بیشتر تو این زندگی چیزهایی می بینم بیشتر می فهمم که چه نعمتی رو خدا به من و ما داده، بیشتر می فهمم که داشتنت به یه دنیا می ارزه و بیشتر می فهمم که چقدر باید بهت افتخار کنم، افتخار کنم به پدری که حتی یکبار حاضر نشده برای خودش بی ما یه بستنی بخره، افتخار کنم به بابایی که همیشه می دونست و می دونه چطور ما رو خوشحال کنه...بابا یادت می یاد خرگوشم مرده بود و بهم نمی گفتی؟ بهم گفتی با عمو ببرمیش باغ و بذاریم بره؟ می دونی هر وقت فکر می کنم می بینم اون تنها دروغی بود که ازت شنیدم دروغی که گفتی برای اینکه مبادا دلم بشکنه و غصه بخورم... بابا می دونی هر وقت فکر می کنم من در برابر شما چه کاری کردم می بینم هیچی نمی

تونم پیدا کنم. چه چیزی می تونه جای شبهایی رو بگیره که با اون کارگر عزیز و زحمتکشمون (آقا عزیز که خیلی دوستش دارم )می موندی باغ و خودت هوای تک تک درختهای باغ رو داشتی که محصولش خوب بشه تا بتونی هر چی ما می خوایم رو فراهم کنی... بابا می دونم که فکر می کنی به اندازه ای که خودت می خواستی نتونستی همه خواسته های ما رو فراهم کنی اما من اینطور فکر نمی کنم ،هیچکدوممون (خواهرم و من) اینطوری فکر نمی کنیم، چون همه کار کردی، کارهایی که حتی به نظر خیلی ها فراتر از چیزیه که یه پدر باید انجام بده...تو همه لحظه هات رو بی دریغ برامون گذاشتی، بی دریغ ِ بی دریغ...بابا خیلی چیزها دلم می خواد بهت بگم اما گاهی می دونی که نمی تونم احساسم رو اونطور که هست نشون بدم...بابا فقط یه چیز دیگه بگم و بقیه رو تو دلم نگه دارم.. اینکه بابایی اگه هزار بار دیگه هم به دنیا بیام و حق انتخاب داشته باشم شک نکن که بازم می خوام پسر تو باشم فقط و فقط پسرتو...
پی نوشت: من چیزی جز نوشتن بلد نیستم و برخلاف تصور خیلی ها معمولا تو حرف زدن به خصوص با افراد نزدیکم اصلا خوب نیستم، از این نظر که نمی تونم احساسم رو بگم واسه همین می نویسم.
پی نوشت 2: می دونم که این روزها پدر و مادرهایی هستن که داغ فرزندشون رو دارن به سینه می کشن و نمی دونستم که ایا باید این رو بنویسم یا نه اما نوشتم چون فکر می کنم زندگی فقط یک لحظه است و نمی دونم یه دقیقه دیگه هستم که تونم باز اینها رو به عزیزترینهام بگم یا نه...امیدوارم اونها داغدارن من رو ببخشن........

به افتخار همه ی پدرها............

نظرات شما عزیزان:

دیانا

ساعت19:34---27 آذر 1391

[وب سایت]

سلام تو که وبت عالی تره
راستی لینکیدمت

سعید

ساعت13:00---25 آذر 1391

به افتخارشون یه کف مرتب....پاسخ:هوراااااااااااااااااااااااا

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: